Hramovi su mjesta gdje čovjek treba da traži i može da pronađe duševni mir.
Manastir Gomionica sa crkvom posvećenom Vavedenju Bogorodice u selu Kmećani, na 42 kilometra od Banjaluke,kroz istoriju i vijekove obnavljan je čak 13 puta.
Prvi pisani pomen o ovoj pravoslavnoj svetinji je iz 1540. godine.
Legenda vezuje postanak manastira Gomionice uz imena Stefana Nemanje i Svetog Save, ali nema dokumenata koji bi potvrdili ovo predanje.
Brze i bistre planinske vode i šumovite strmine Pilipovića brda, Kozijerca i Kika, išarane pašnjacima, daju skrovitoj gomioničkoj okolini živopisnost i bujnu ljepotu nedirnute prirode.
Slikovitost ambijenta upotpunjuju stare drvene vodenice, čije točkove potok još uvijek okreće.
Do manastira se stiže putem koji od Banjaluke vodi za Bronzani Majdan, odakle se odvaja još 12 km uskog asfaltnog puta do sela Kmećani čija su domaćinstva rasuta oko manastira.
Monaški život, posvećen molitvenom miru i duhovnim podvizima, oduvijek je za sebe tražio obitavališta u samotnim, od vreve svetovnog života udaljenim, oazama čiste prirode, daleko od bučnih drumova.
Vršeći svoju duhovnu misiju u srpskom pravoslavnom narodu u periodu viševijekovnog ropstva, više puta je paljen, pljačkan i skrnavljen. Uvijek je iznova obnavljan, pod izuzetno teškim okolnostima i vraćan svojoj prvobitnoj namjeni.