BILEĆKO JEZERO MAMAC ZA RIBARE, GLUMCE I TURISTE

Som, šaran, amur, tostolobik-sivi, jezerska, kalifornijska i potočna pastrmka, klen, strugač, zlatni karas, babuška, deverika, crvenperka, bodorka plotica, gaovica, grgeč, sunčanica, zelenka, američki somić razlog su da ribari iz cijelog svijeta dolaze na Bilećko jezero u istočnoj Hercegovini. Iz dubina su vađeni somovi dugi i po dva metra, a teški preko stotinu kilograma. Mišo, ribar iz Trebinja, kojeg je ekipa SeeSrpske zatekla na pecanju u ranim jutarnjim satima priča nam da ovdje prije svega odmara dušu pa tek onda ribu lovi.

„Ulov je dobar, riba radi. Mamce pravim sam uglavnom od hljeba ili pure. Šaran se peca na crva, a za mamac se koristte i mušice“,  kaže za SeeSrpsku ribar Mišo iz Trebinja.

Na pitanje dolaze li ribari iz drugih gradova, kaže nam ima ih iz cijelog svijeta. Priča da je više puta ovdje sreo glumca Vuka Kostića koji često dolazi u Hercegovinu da „puni baterije“. Bilećko jezero je nastalo izgradnjom brane Grančarevo na rijeci Trebišnjici 1968. godine. Predstavlja najveću vještačku akumulaciju na Balkanu sa površinom 33 kilometra kvadratna i dubinom preko 100 metara. Na dnu jezera je Panik,  arheološko nalazište iz antičkog doba Panik. Punjenjem Bilećkog jezera ispod vode su ostala sela Panik, Orah, Čepelica, Zadublje i Miruše, a manastir Kosjerevo, koji je u svojoj porti imao i bolnicu, premješten je u selo Petrovići u Banjanima, graničnom pojasu sa Crnom Gorom. Ovdje su česti gosti i ronioci iz okruženja. Jezero je napravljeno u kršu, a Hercegovci kažu da je bistro kao rakija. Toplije je nego more, pa na njegovim obalama tokom vrelih ljetnih dana uživaju Bilećani, ali i brojni turisti. SeeSrpska